16.06.2023

The Ghost's Leavetaking


Enter the chilly no-man's land of about
Five o'clock in the morning, the no-colour void
Where the waking head rubbishes out the draggled lot
Of sulfurous dreamscapes and obscure lunar conundrums
Which seemed, when dreamed, to mean so profoundly much,

Gets ready to face the ready-made creation
Of chairs and bureaus and sleep-twisted sheets.
This is the kingdom of the fading apparition,
The oracular ghost, who dwindles on pin-legs
To a knot of laundry, with a classic bunch of sheets

Upraised, as a hand, emblematic of farewell.
At this joint between two worlds and two entirely
Incompatible modes of time, the raw material
Of our meat-and-potato thoughts assumes the nimbus
Of ambrosial revelation. And so departs.

Chair and bureau are the hieroglyphs
Of some godly utterance wakened heads ignore:
So these posed sheets, before they thin to nothing,
Speak in sign language of a lost otherworld,
A world we lose by merely waking up.

Trailing its telltale tatters only at the outermost
Fringe of mundane vision, this ghost goes
Hand aloft, goodbye, goodbye, not down
Into the rocky gizzard of the. earth,
But towards a region where our thick atmosphere

Diminishes, and God knows what is there.
A point of exclamation marks that sky
In ringing orange like a stellar carrot.
Its round period, displaced and green,
Suspends beside it the first point, the starting

Point of Eden, next the new moon's curve.
Go, ghost of our mother and father, ghost of us,
And ghost of our dreams'children, in those sheets
Which signify our origin and end,
To the cloud-cuckoo land of colour wheels

And pristine alphabets and cows that moo
And moo as they jump over moons as new
As that crisp cusp toward which you voyage now,
Hail and farewell. Hello, goodbye. O keeper
Of the profane. grail, the dreaming skull.

Sylvia Plath
The Colossus, faber and faber, 2008





22.05.2023

"Zo het me ooit mocht gebeuren dat mijn levensonderhoud dermate verzekerd is dat ik
onbekommerd zou kunnen schrijven en publiceren, weet ik dat ik heimwee zou hebben
naar dit onzekere leven waarin ik amper schrijf en niet publiceer. Ik zou heimwee hebben,
niet alleen omdat dat gefrustreerde leven dan voorbij zou zijn, een leven dat ik niet meer
zou hebben, maar ook omdat in ieder soort leven een eigen kwaliteit en een bijzonder
genot schuilt, en wanneer men overgaat naar een ander leven, ook al is dat beter, is dat
bijzondere genot minder aangenaam, die eigen kwaliteit minder goed, houden ze op te
bestaan, hetgeen men ervaart als een gemis.

Fernando Pessoa, Het boek der rusteloosheid, p182






04.05.2023

"Wat je zoekt, mijn beste Dagboek, is misschien nooit de waarheid als openbaring, maar de
waarheid als mogelijkheid, als licht in het diepst van de mijngang waarin we al een
eeuwigheid zonder helmlamp voortgraven. Wat ik najaag, is de intensiteit van een droom,
het vuur van een illusie, de passie van wat mogelijk is. Wat is er aan het eind van de
mijngang? Nog meer mijn: de reusachtige muur van steenkool en onze bijl en ons gehak
en ons gekreun. Dat is het goud.

Mohamed Mbougar Sarr, de diepst verborgen herinnering van de mens, p117



08.03.2023

"Als er geen dromen waren geweest, zouden we nooit geweten hebben dat we een ziel
bezitten. De echte, concrete, tastbare wereld zou het enige zijn geweest wat bestond, de
enige ons toegestane droom, niet in staat zichzelf als droom te herkennen. We twijfelen
eraan omdat we dromen. We zien haar voor wat ze is - een sinistere gevangenis voor de
geest - alleen omdat we, door 's nachts onze ogen te sluiten, steeds ontwaken aan gene
zijde van onze oogleden. Het is als het maken van reizen die je ogen en geest openen, als
de vlucht van een vogel die ver verwijderde streken van boven ziet. Jouw dorp is niet het
enige op aarde en is niet de navel van de wereld. Dromen zijn landkaarten waarop de
uitgestrekte gebieden van ons innerlijke bestaan zijn afgebeeld. Het zijn werelden met een
extra dimensie ten opzichte van die van alledag, en vooral ten opzichte van onze
hersenen, die nieuwe landschappen bereizen zonder ze te begrijpen.

Mircea Cărtărescu, Solenoïde, p614




05.03.2023






22.01.2023

"Ik kan, wat mijn afwijkingen betreft, niet eens een onderscheid maken
tussen droom, lang vervlogen herinnering en werkelijkheid, tussen fantastisch
en magisch, tussen wetenschappelijk en paranoïde. Ik vermoed dat mijn afwijkingen
eigenlijk hun oorsprong vinden in dat deel van de geest waar die onderscheiden niet
gelden, en dat deel van mijn geest is mijn zoveelste afwijking. De feiten in mijn verslag
zullen spookachtig en doorzichtig zijn, maar zo zijn de werelden waarin wij simultane
levens leiden."

Mircea Cărtărescu, Solenoïde, p94-95


08.01.2023

"and I am not understanding whatever it is
I'm saying, never! never again shall I understand
anything I say. Since how could I speak without the word
lying for me? how could I speak except timidly like
this: life just is for me. Life just is for me, and I don't
understand what I'm saying. And so I adore it.------

Clarice Lispector, The Passion According to G.H.,p189